73 Me siguri Perëndia është i mirë me Izraelin, me ata që janë të pastër nga zemra. ² Por, sa për mua, gati gati po më pengoheshin këmbët dhe për pak hapat e mia do të shkisnin. ³ Sepse i kisha zili mburravecët, duke parë mirëqënien e njerëzve të këqij. ⁴ Sepse nuk ka dhembje në vdekjen e tyre, dhe trupi i tyre është i majmë. ⁵ Ata nuk po heqin si vdekatarët e tjerë, as pësojnë goditje si njerëzit e tjerë. ⁶ Prandaj kryelartësia i rrethon si një gjerdan dhe dhuna i mbështjell si një rrobe. ⁷ Sytë u dalin jashtë nga dhjami dhe përfytyrimet e çoroditura të zemrës së tyre vërshojnë. ⁸ Ata tallen dhe kurdisin me pabesi shtypjen, flasin me arrogancë. ⁹ E drejtojnë gojën e tyre kundër qiellit dhe gjuha e tyre përshkon tokën. ¹⁰ Prandaj njerëzit e tyre kthehen nga ajo anë dhe pijnë me të madhe ujërat e tyre, ¹¹ dhe thonë: “Si është e mundur që Perëndia të dijë çdo gjë dhe të ketë njohuri te Shumë i Larti?”. ¹² Ja, këta janë të pabesë; megjithatë janë gjithnjë të qetë dhe i shtojnë pasuritë e tyre. ¹³ Më kot, pra, pastrova zemrën time dhe i lava duart në pafajësinë time. ¹⁴ Sepse jam goditur tërë ditën dhe jam ndëshkuar çdo mëngjes. ¹⁵ Sikur të kisha thënë: “Do të flas edhe unë kështu,” ja, do të kisha mohuar brezin e bijve të tu. ¹⁶ Atëherë kërkova ta kuptoj këtë gjë, por ajo m’u duk shumë e vështirë. ¹⁷ Deri sa hyra në shenjtoren e Perëndisë dhe mora parasysh fundin e tyre. ¹⁸ Me siguri, ti i vë në vënde të rrëshqitshme dhe kështu i bën që të bien në shkatërrim. ¹⁹ Si u shkatërruan në një çast! Ata vdiqën të konsumuar nga tmerri! ²⁰ Ashtu si në një ëndërr, kur zgjohesh, kështu edhe ti, o Zot, kur të zgjohesh, do të përbuzësh pamjen e tyre të kotë. ²¹ Kur zemra ime acarohej dhe e ndjeja veten sikur më shponin nga brenda, ²² unë isha pa mend dhe pa kuptim; para teje isha si një kafshë. ²³ Por megjithatë unë jam gjithnjë me ty; ti më ke kapur nga dora e djathtë. ²⁴ Ti do të më udhëheqësh me këshillën tënde dhe do të më çosh pastaj në lavdi. ²⁵ Cilin kam në qiell veç teje? Dhe mbi tokë nuk dëshiroj tjetër njeri veç teje. ²⁶ Mishi im dhe zemra ime nuk mund të ligështohen, por Perëndia është kështjella e zemrës sime dhe pjesa ime në përjetësi. ²⁷ Sepse ja, ata që largohen prej teje do të vdesin; ti shkatërron tërë ata që, duke kurvëruar, largohen prej teje. ²⁸ Por sa për mua, e mira është t’i afrohem Perëndisë; e kam bërë Zotin tim, Zotin, strehën time, për të treguar gjithë veprat e tua.