23 Atëherë u ngrit gjithë asambleja dhe e çuan te Pilati. ² Dhe filluan ta paditin duke thënë: “Këtë ne e gjetëm që përmbyste kombin tonë dhe ndalonte t’i jepeshin taksa Cezarit, duke u vetëquajtur një mbret, Krishti.” ³ Atëherë Pilati e pyeti duke thënë: “A je ti mbreti i Judenjve?.” Dhe Jezusi iu përgjigj dhe tha: “Ti po thua.” ⁴ Pilati u tha atëherë krerëve të priftërinjve dhe popullit: “Unë nuk po gjej asnjë faj te ky njeri.” ⁵ Por ata ngulnin këmbë, duke thënë: “Ai po ngre popullin në kryengritje duke mësuar në mbarë Judenë, që nga Galilea e deri këtu.” ⁶ Atëherë Pilati, kur dëgjoi se u fol për Galilenë, pyeti në se ai njeri ishte Galileas. ⁷ Dhe kur mori vesh se ai i takonte juridiksionit të Herodit, e dërgoi te Herodi, i cili, ndër ato ditë, ndodhej edhe ai në Jeruzalem. ⁸ Kur Herodi pa Jezusin, u gëzua shumë; prej shumë kohësh ai donte ta shihte, sepse kishte dëgjuar shumë për të dhe shpresonte të shihte ndonjë mrekulli të kryer prej tij. ⁹ Ai i drejtoi shumë pyetje, por Jezusi nuk u përgjigj fare. ¹⁰ Ndërkaq krerët e priftërinjve dhe skribët rrinin aty dhe e paditnin me furi. ¹¹ Atëherë Herodi, me ushtarët e vet, mbasi e fyu dhe e talli, e veshi me një rrobe të shkëlqyeshme dhe ia riktheu Pilatit. ¹² Atë ditë Herodi dhe Pilati u bënë miq me njëri-tjetrin, ndërsa më parë ishin armiq. ¹³ Atëherë Pilati, mblodhi krerët e priftërinjve, kryetarët dhe popullin, ¹⁴ dhe u tha atyre: “Ju më prutë këtë njeri si çoroditës të popullit; dhe ja, unë, pasi e hetova para jush, nuk kam gjetur tek ai asnjë nga fajet për të cilat ju e paditni, ¹⁵ dhe as Herodi, sepse na e ktheu përsëri te ne; në fakt ai s’ka bërë asgjë që të meritojë vdekjen. ¹⁶ Prandaj, pasi ta fshikullojnë, do ta lëshoj.” ¹⁷ Tani me rastin e festës së Pashkës qeveritari duhet të lironte dikë. ¹⁸ Por ata, të gjithë njëzeri, bërtitën duke thënë: “Vraje këtë dhe na liro Barabën.” ¹⁹ Ky ishte hedhur në burg për një trazirë të bërë në qytet dhe për vrasje. ²⁰ Prandaj Pilati, duke dashur të lëshojë Jezusin, u foli përsëri. ²¹ Por ata bërtitnin duke thënë: “Kryqëzoje!.” ²² Për të tretën herë ai u tha atyre: “Po ç’të keqe bëri ky? Unë nuk gjeta në të asnjë faj që të meritojë vdekjen. Prandaj, pasi ta fshikullojnë, do ta lëshoj.” ²³ Por ata ngulnin këmbë me britma te mëdha duke kërkuar që ta kryqëzonin; dhe britmat e tyre dhe të krerëve të priftërinjve u bënë mbisunduese. ²⁴ Atëherë Pilat vendosi që të bëhej çka ata kërkonin. ²⁵ Dhe ua lëshoi atë që qe burgosur për trazirë dhe vrasje dhe që ata e kishin kërkuar; dhe Jezusin ia dorëzoi vullnetit të tyre. ²⁶ Ndërsa po e çonin, kapën njëfarë Simoni nga Kirena, që po kthehej nga fusha, e ngarkuan me kryqin që ta mbarte pas Jezusit. ²⁷ Dhe e ndiqte një turmë e madhe populli dhe disa gra që hidhëroheshin dhe vajtonin për të. ²⁸ Por Jezusi u kthye nga ato dhe u tha: “O bija të Jeruzalemit, mos qani për mua, por qani për veten tuaj dhe për fëmijët tuaj. ²⁹ Sepse ja, do të vijnë ditët kur do të thuhet: “Lum gratë shterpe dhe lum barqet që nuk kanë pjellë dhe gjinjtë që nuk kanë mëndur!”. ³⁰ Atëherë do të fillojnë t’u thonë maleve: “Bini përmbi ne!,” dhe kodrave: “Na mbuloni!”. ³¹ Sepse, në se bëhet kështu me drurin e njomë, ç’do të bëhet me të thatin?”. ³² Dhe dy të tjerë, që ishin keqbërës, i prunë bashkë me të, për t’i vrarë. ³³ Dhe kur arritën në vendin që quhet “Kafka,” aty e kryqëzuan atë dhe keqbërësit, njërin në të djathtë dhe tjetri në të majtë. ³⁴ Dhe Jezusi tha: “O Atë, fali ata sepse nuk dinë ç’bëjnë.” Pastaj, pasi i ndanë rrobat e tij, hodhën short. ³⁵ Dhe populli rrinte aty për të parë; dhe kryetarët me popullin e përqeshnin, duke thënë: “Ai i shpëtoi të tjerët, le të shpëtojë veten, po qe se me të vërtetë është Krishti, i zgjedhuri i Perëndisë.” ³⁶ Edhe ushtarët e tallnin, duke iu afruar dhe duke i ofruar uthull, ³⁷ dhe duke thënë: “Nëse ti je mbreti i Judenjve, shpëto veten.” ³⁸ Përveç kësaj përmbi kryet e tij ishte një mbishkrim me shkronja greke, latine dhe hebraike: “KY ÉSHTÉ MBRETI I JUDENJVE”. ³⁹ Tani një nga keqberësit e kryqëzuar e shau duke thënë: “Nëse ti je Krishti, shpëto vetveten dhe neve.” ⁴⁰ Por ai tjetri duke e përgjigjur e qortoi duke i thënë: “A s’ke frikë nga Perëndia, që je nën të njëjtin dënim? ⁴¹ Në realitet, ne me të drejtë jemi dënuar, sepse po marrim ndëshkimin e merituar për ato që kemi kryer, ndërsa ky nuk ka bërë asnjë të keqe.” ⁴² Pastaj i tha Jezusit: “Zot, kujtohu për mua kur të vish në mbretërinë tënde.” ⁴³ Atëherë Jezusi i tha: “Në të vërtetë po të them: sot do të jesh me mua në parajsë.” ⁴⁴ Ishte afërsisht ora e gjashtë dhe errësira e mbuloi gjithë vendin deri në orën e nëntë. ⁴⁵ Dielli u err dhe perdja e tempullit u nda në mes. ⁴⁶ Dhe Jezusi bërtiti me zë të lartë dhe tha: “O Atë, në duart e tua po e dorëzoj frymën tim!.” Dhe, si tha këto, dha fryma. ⁴⁷ Atëherë centurioni, kur pa ç’ndodhi, përlëvdoi Perëndinë duke thënë: “Me të vërtetë ky njeri ishte i drejtë!.” ⁴⁸ Dhe gjithë turma, që ishte mbledhur për të parë ç’po ndodhte, kur e pa këtë, u kthye duke rrahur kraharorin. ⁴⁹ Të gjithë të njohurit e tij dhe gratë që e kishin ndjekur që nga Galilea qendronin larg, duke parë këto gjëra. ⁵⁰ Tani ishte një burrë me emër Jozef, që ishte anëtar i sinedrit, njeri i drejtë dhe i mirë; ⁵¹ ai nuk kishte miratuar vendimin dhe veprimin e të tjerëve. Ai ishte nga Arimatea, qytet i Judesë dhe priste edhe ai mbretërinë e Perëndisë. ⁵² Ai iu paraqit Pilatit dhe kërkoi trupin e Jezusit. ⁵³ Dhe, pasi e zbriti poshtë nga kryqi, e mbështolli në një çarçaf dhe e vuri në një varr të gërmuar në shkëmb, ku ende nuk ishte varrosur asnjeri. ⁵⁴ Ishte dita e Përgatitjes dhe e shtuna po fillonte. ⁵⁵ Gratë që kishin ardhur me Jezusin nga Galilea duke e ndjekur nga afër, e panë varrin dhe mënyrën se si ishte vënë trupi i Jezusit; ⁵⁶ pastaj ato u kthyen dhe përgatitën erëra të mira dhe vajra; dhe gjatë së shtunës pushuan, sipas urdhërimit.