107 Kremtoni Zotin, sepse ai është i mirë, sepse mirësia e tij vazhdon përjetë. ² Kështu thonë të shpenguarit prej Zotit që ai i ka çliruar nga dora e kundërshtarit, ³  dhe që ka mbledhur nga vende të ndryshme, nga lindja dhe perëndimi, nga veriu dhe nga jugu. ⁴ Ata endeshin nëpër shkretëtirë, në vënde të shkretuara, dhe nuk gjenin asnjë qytet ku të banonin. ⁵ Të uritur e të etur, jeta e tyre po ligështohej. ⁶ Por në fatkeqësitë e tyre ata i thirrën Zotit dhe ai i çliroi nga ankthet e tyre; ⁷ dhe i çoi në rrugën e drejtë, me qëllim që të arrinin në një qytet ku të banonin. ⁸ Le të kremtojmë Zotin për mirësinë e tij dhe për mrekullitë e tij në dobi të bijve të njerëzve. ⁹ Sepse ai ka ngopur shpirtin e etur dhe e ka mbushur me të mira shpirtin e uritur. ¹⁰ Të tjerë rrinin në terr dhe në hijen e vdekjes, robër të pikëlluar dhe në zinxhira, ¹¹ sepse ishin rebeluar kundër fjalëve të Perëndisë dhe i kishin përçmuar këshillat e Shumë të Lartit; ¹² prandaj ai rrëzoi zemrën e tyre me shqetësime; ata ranë poshtë dhe asnjeri nuk u vajti në ndihmë. ¹³ Por në fatkeqësinë e tyre ata i thirrën Zotit, dhe ai i shpëtoi nga ankthet e tyre, ¹⁴ i nxori nga terri dhe nga hija e vdekjes dhe i këputi lidhjet e tyre. ¹⁵ Le të kremtojmë Zotin për mirësinë e tij dhe për mrekullitë e tij në dobi të bijve të njerëzve, ¹⁶ sepse ai ka shembur portat prej bronzi dhe ka këputur shufrat prej hekuri. ¹⁷ Disa njerëz pa mend vuanin për sjelljen e tyre rebele dhe për mëkatet e tyre; ¹⁸ ata urrenin çdo ushqim dhe kishin arritur në prag të vdekjes, ¹⁹ por në fatkeqësinë e tyre i thirrën Zotit, dhe ai i shpëtoi nga ankthet e tyre. ²⁰ Ai dërgoi fjalën e tij dhe i shëroi, i shpëtoi nga gropa. ²¹ Le ta kremtojmë Zotin për mirësinë e tij dhe për mrekullitë e tij në dobi të bijve të njerëzve; ²² le të ofrojnë flijime lëvdimi dhe le të tregojnë veprat e tij me këngë gëzimi. ²³ Ata që zbresin në det me anije dhe që bëjnë tregëti mbi ujërat e mëdha, ²⁴ shohin veprat e Zotit dhe mrekullitë e tij në humnerat e detit. ²⁵ Sepse ai urdhëron dhe shkakton një erë furtune, që i ngre përpjetë valët e detit. ²⁶ Ata ngjiten deri në qiell dhe bien në humnera; shpirti i tyre ligështohet nga ankthi. ²⁷ Atyre u merren këmbët dhe lëkunden si të dehur, dhe nuk dinë më ç’të bëjnë. ²⁸ Por në fatkeqësitë e tyre i këlthasin Zotit, dhe ai i shpëton nga ankthet e tyre. ²⁹ Ai e fashit furtunën në një murmurim dhe valët e saj pushojnë. ³⁰ Kur ato qetësohen, ata gëzohen, dhe ai i çon në portin e dëshiruar prej tyre. ³¹ Le të kremtojmë Zotin për mirësinë e tij dhe për mrekullitë që bën në dobi të bijve të njerëzve; ³² le ta lëvdojnë në kuvendin e popullit dhe le ta lavdojnë në këshillin e pleqve. ³³ Ai i shndërroni lumenjtë në shkretëtirë dhe burimet e ujit në vende të thata; ³⁴ tokën pjellore në vend të thatë për shkak të sjelljes së keqe të banorëve të saj. ³⁵ Ai e shndërron shkretëtirën në liqen dhe tokën e thatë në burime uji. ³⁶ Atje ai strehon të uriturit, dhe këta ndërtojnë një qytet për të banuar, ³⁷ mbjellin arat dhe kultivojnë vreshta që prodhojnë një korrje të bollshme. ³⁸ Ai i bekon dhe ata shumëzohen fort, dhe ai nuk e pakëson bagëtinë e tyre. ³⁹ Por pastaj pakësohen në një numër të vogël dhe dobësohen për shkak të shtypjes, të fatkeqësisë dhe të ankthit. ⁴⁰ Ai hedh përbuzjen mbi princat dhe i bën që të enden nëpër vende të shkreta, ku nuk ekziston asnjë rrugë. ⁴¹ Por e ngre nevojtarin nga varfëria dhe i shton familjet e tyre si një kope. ⁴² Njerëzit e drejtë e shohin këtë dhe kënaqen, por tërë njerëzit e këqij e mbajnë gojën të mbyllur. ⁴³ Ai që është i urtë le t’i këqyrë këto gjëra dhe le të çmojë mirësinë e Zotit.